Dün akşam oturuyordum. Saat yirmi üç on da benim yatak odamın duvarına iki defa vurulunca irkildim. Beklenmedik bir vakit olunca korkmadım desem yalan olur. Yan tarafımda yaşlı bir bayan oturuyor yalnız başına, herhalde oğlu geldi de duvara asılacak birşeyvar çivi çakıyorlar gecenin bu saatinde dememe kalmadı iki vuruşla tekrar irkildim. Birkaç saniye sonra dikkatlice kulak kabarttım avuç içi ile vurmaya başladı. Can hıraş bir vuruştu, yüreğim hop etti.
Eyvah kadıncağız yardım istiyor diye yerimden fırladım, koştum pencereyi açıp (ne oldu Meliha hanım) dedim fakat ses yok. Beni aldı bir telaş, eyvah ben kime haber vereyim diye telaşlanırken, aklıma Sabahat hanım geldi. Oda komşumuz fakat, İstanbul'da kızının yanında idi. Arayıp durumu bildirdim. Ben arar sana da bilgi veririm dedi . Kızını aramış oda Almanyada imiş, iş icabı oradan oğluna ulaşmış, haber vermiş. Baktım telefon çalıyor koşup açtım, oğlunun hanımı idi (ne olur eşimle oğlum yola çıktılar, siz mutfak kapısı açıktır ordan girip bakıverin) dedi. Üzerime kalın birşey giyip koştum yetişmek için, çünkü bizim eve bitişik evi ama arka sokağa baktığı için öteki bloğu dolaşmam lazım. Nefes nefese gittim, mutfak balkonuna tırmandım, fakat açık dedikleri kapı kapalı idi. Biraz sokakta oğlunun gelmesini bekleyip, üşüdüğüm için eve döndüm.
Üst kata çıkıp camı açtım, aşağıdan sesler geliyor. Oğlu gelmişti. Ben hala heyecanla, korkuyla ve birazda merakla birini görmeye çalıştım (kadıncağız sesi çıkmadığına gore öldü)diye düşünürken oğlunu gördüm. Sundurmanın üzerine çıkmış (anne anne) diye sesleniyordu. En nihayet sesini duyurdu. İçerden ne dediğini anlamadım, fakat oğlu gene seslendi (kapıyı aç çok merak ettik )Banada teşekkür edip içeriye girdiler. Kadıncağız hem çok yaşlı, hemde yalnız olduğu için ben korkuyla üzüntüyü birlikte yaşadım. Eh birgün seninde halin bu olacak çocuklarının aklına gelir ararlar da ulaşamazlarsa şayet birgün, işleri uygun olduğunda gelirlerse çürümüş cesedini bulurlar. Ölüncede kıymetli olursun iki gün ağlarlar. Devir daim olarak hayat devam eder. Öylece kalakaldım. Kendi kendime (buda yaşamaksa hiç doğmamak daha iyiydi)Tabii ki takdir yaradanın.
Eyvah kadıncağız yardım istiyor diye yerimden fırladım, koştum pencereyi açıp (ne oldu Meliha hanım) dedim fakat ses yok. Beni aldı bir telaş, eyvah ben kime haber vereyim diye telaşlanırken, aklıma Sabahat hanım geldi. Oda komşumuz fakat, İstanbul'da kızının yanında idi. Arayıp durumu bildirdim. Ben arar sana da bilgi veririm dedi . Kızını aramış oda Almanyada imiş, iş icabı oradan oğluna ulaşmış, haber vermiş. Baktım telefon çalıyor koşup açtım, oğlunun hanımı idi (ne olur eşimle oğlum yola çıktılar, siz mutfak kapısı açıktır ordan girip bakıverin) dedi. Üzerime kalın birşey giyip koştum yetişmek için, çünkü bizim eve bitişik evi ama arka sokağa baktığı için öteki bloğu dolaşmam lazım. Nefes nefese gittim, mutfak balkonuna tırmandım, fakat açık dedikleri kapı kapalı idi. Biraz sokakta oğlunun gelmesini bekleyip, üşüdüğüm için eve döndüm.
Üst kata çıkıp camı açtım, aşağıdan sesler geliyor. Oğlu gelmişti. Ben hala heyecanla, korkuyla ve birazda merakla birini görmeye çalıştım (kadıncağız sesi çıkmadığına gore öldü)diye düşünürken oğlunu gördüm. Sundurmanın üzerine çıkmış (anne anne) diye sesleniyordu. En nihayet sesini duyurdu. İçerden ne dediğini anlamadım, fakat oğlu gene seslendi (kapıyı aç çok merak ettik )Banada teşekkür edip içeriye girdiler. Kadıncağız hem çok yaşlı, hemde yalnız olduğu için ben korkuyla üzüntüyü birlikte yaşadım. Eh birgün seninde halin bu olacak çocuklarının aklına gelir ararlar da ulaşamazlarsa şayet birgün, işleri uygun olduğunda gelirlerse çürümüş cesedini bulurlar. Ölüncede kıymetli olursun iki gün ağlarlar. Devir daim olarak hayat devam eder. Öylece kalakaldım. Kendi kendime (buda yaşamaksa hiç doğmamak daha iyiydi)Tabii ki takdir yaradanın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder