bakın şu yaramaza

Daha öncede anlatım. Bana ilk geldiği gün stresten olacak galiba nerdeyse gözümü çıkaracaktı. Hiç yanıma gelmiyor, hep saklanıp acıkınca ortaya çıkıyordu. Bende biran önce kucağıma alıp onu okşayıp sevmek istiyordum. Bu tatlı yaratık şimdi öylesine uysallaştı ki bu defa da beni zorlamaya başladı. Hep kucağımda oturmak istiyor, bilgisayara otursam, monütörün önüne gelip uzanıyor, elime iş aldığım zamanda gelip işimin üzerine yatıveriyor.Sanki evde yaramaz bir çocuk var gibi patisiyle sehpa üzerinde ne görürse atıp orayı tarumar edip, kendisi sehpanın üzerine kuruluyor. Gazete okumaya başlasam hemen gazeteyi parçalamak işine girişiyor. Bu seferde kovuyorum gitmiyor. Sen benimle oynamak istiyordun al sana oyun der gibi .Çok tatlı, çok sevimli alıp kendisini mıncıklıyorum, mest oluyor. Telefon çalsa benden önce koşup telefonun üzerine yatıveriyor. Çok enteresan davranışları var. Bana evdeki yalnızlığımı unutturdu.Onunla konuşuyorum, anlıyor herhalde yüzüme bakıp ilginç sesler çıkarıyor. Bence herkes evinde böyle tatlı bir yaratıkla beraber yaşasın. İnsanı eğlendiriyorlar. Az evvel ta merdivenlere kadar minik minik yırtıp ortalığa dağıttığı kağıt parçalarını topladım. Sanki suçlandı, hemen kaçıp kapının tepesine oturdu, benide bir gülme krizi tuttu. Onun halini görüpde gülmemek olurmu?
Şu anda işleme yaptığım kumaşın üzerine yatıp beni izliyor. Dün işleme yapacağım diye saatin farkına varmadım baktım ki sabahın dördü olmuş, oda benimle beraber oturdu hiç uyumadan bende onunla uğraştım. Vaktin nasıl geçtiğini anlamadım onunla boğuşarak iş yapmaktan. Bakıyorum da bazı kimseler evlerine kedileri yavru iken alıp biraz büyüyünce sokağa bırakıyorlar. Bu zalimane bir tutum bence.Ya hiç almasınlar yada sokağa atmasınlar.
Bu bencilce bir davranış oluyor. Hayvanlarda telef oluyor sonra, ben çok üzülüyorum bu duruma.
Ev ortamına alışan hayvanlar sokağa atılınca aç kalıyorlar veya hemen hasta oluyorlar. Daha da kötüsü kendilerini savunamadıkları için köpeklerdende kaçamayıp onlar tarafından öldürülüyorlar.